حیا و عفت

حدیثی از  امام صادق(ع)  در باب حیا است که  می‌فرمایند:

"حیا نوری است که جوهر آن، ایمان است و یک حالت بازدارندگی و خویشتن‌داری ‌برابر هر چیزی که با توحید و معرفت ناسازگاری داشته باشد، در انسان ایجاد می‌کند"

از این حدیث چنین برداشت می شود که حیا سبب خواهد شد که از آنچه مخالف امر پروردگار است بپرهیزیم. در تایید این سخن می توان به حدیث دیگری اشاره نمود:

از حضرت امیرالمومنین(ع) در همین خصوص  حدیثی در صنیف غررالحکم، صفحه ۲۵۷، حدیث ۵۴۵۱ آمده که ایشان نیز می‌فرمایند:

"أفضَلُ الحیاءِ استحیاءُک من الله"

 برترین حیا، شرم و حیاء از خداوند است. 

به بیان واضح آنکه بی حیا و بی شرم است، توحیدش اشکال دارد و واقع هم همین است. فرد تا بی حیا نشود فرمان خدا را زیر پا نمی گذارد . یکی از این فرامین آنست که مردان، چشم خود را به هنگام مشاهده یک زن نامحرم ، بر هم نهند و حدیث است که بار اول که ناخود آگاه است گناهی بر فرد نوشته نمی شود ولی دفعه بعدی چنین نخواهد شد. و همچنین زنان باید فرمان خداوند را در مورد حجاب گردن نهند و سر و گردن و اندام خود را بپوشانند.

بنابراین فردی که بد حجابی می کند ؛ بد چشم است و هر گونه بی حیایی، در مقابل پروردگار حیا و شرم را کنار گذاشته و اساعه ادب می کند، عاقبت چنین فردی چیست؟

یادمان نرود : دنیا محضر خداست ، در محضر خدا گناه نکنیم.